Ik ben eigenlijk niet zo’n sokken breier, laat staan een sokken brei-ster.
Maar ik bewonder wel en bekijk regelmatig met open mond de foto’s die ik toevallig tegenkom van de prachtige, geweldige, praktische, bijzondere sokken die mensen hebben gebreid voor zichzelf, of vrienden en geliefden.
De sokken op de foto breide ik voor Barbie
, omdat ze – terecht – klaagde dat haar blote voeten koud aanvoelden in de houten klompen. Ik weet eigenlijk niks beters dan stoere grijze geiten wollen sokken tegen koude voeten. Dus dat is wat ik voor haar breide. In miniatuur formaat vanzelfsprekend: ze heeft zulke kleine voetjes. In een oogwenk waren de sokken gebreid en zaten ze aan haar voeten.
Heel anders dus dan de sokken die ik voor mezelf breide, omdat ik vond dat ik 1 keer in mijn leven een paar sokken gebreid moest hebben. Het is me gelukt. Het duurde voor eeuwig voor ze alletwee af waren. Maar het resultaat was lekker warm en heerlijk zacht.
Veel te zacht, om precies te zijn, want natuurlijk, niet in bezit zijnde van welke kennis dan ook van geschikte sokken-brei-wolletjes, had ik precies de verkeerde soort wol gebruikt…
Het resultaat: grote gaten op alle plaatsen waar je ze niet wil. Zucht…
Nou ja, ik kan eerlijk zeggen dat ik 1 keer een paar echte wollen sokken heb gebreid.
Barbie’s miniatuur paar grijze geitenwollen sokken aan de andere kant, is een doorslaand succes. Voorzover ik weet, draagt ze ze nog geregeld.
Leave a Reply